Tag: Planeten

PAPENSLAG (7 september 2021, van onze verslaggever) – Op deze zeer fraaie zomeravond in de eerste herfstmaand kwam een vierkoppige crew van de Red Light Group bijeen voor de GP van Papenslag. Scheuren in bolides bleef hier beperkt tot aankomst en vertrek, want ‘GP’ staat hier voor Grote Planeten.

De avond van de 7e september was er eentje om te zoenen: kraakhelder, geen storende bewolking, niet te warm en niet te koud, geen wind, niet te vochtig en vooral ook een goede seeing. De reuzenplaneten Jupiter en Saturnus stonden gewoon aan de hemel te schreeuwen om ingelijst te worden.

Drie deelnemers hadden flink uitgepakt: Paul met een Intes MCT 180/1800 Maksutov, Marten met een Takahashi FS102 f/8 apo refractor en de verslaggever met een Mewlon 210 f/12 van hetzelfde Japanse merk. Toen alle optiek was opgetuigd en waar nodig middels een ware snoerenspaghetti van accu’s, camera’s en aangeknoopte laptops was voorzien, konden we met koffie en koeken in alle rust het vallen van de duisternis afwachten.

Zie hier de crew in volle actie! (© Paul Colenbrander; externe link naar Facebook)

Zo ver weg en toch zo dichtbij… Jupiter en Saturnus, foto’s auteur.
Optiek: Takahashi Mewlon 210, 2x powermate (f/24), ASH ADC, Astronomik LRGB-filters. Camera ZWO ASI290MM.
Jupiter 21:15 UT, LRGB, Hoogte 23°26′, diameter 48,4″.
Saturnus 20:16 UT, LRGB, hoogte 18°40′, diameter 18,1″.

Toen het planetenduo rond middernacht door het zuiden was gegaan, was het moment daar om het omvangrijke instrumentarium weer in te laden. Zo konden we na deze Papenslagse pitstop mooi op tijd en met volle camera’s huiswaarts racen.

PAPENSLAG (22 september 2020, van onze verslaggever) – Zoals het hele voorjaar in het teken stond van buurvrouw Venus, zo zijn in het najaar alle telescopen gericht op buurman Mars. Alvorens de herfstdepressies ons land in rouw zouden dompelen, resteerden er nog een paar uren helderheid, uitgerekend tijdens de eerste herfstnacht. De laatste kans voor de Red Light Group om nog werk te maken van de Rode Planeet. Drie man waren present: Marten, Paul en de verslaggever, uiteraard met de nodige optische hulpmiddelen.

Mars staat als buurplaneet dichtbij de aarde, maar is in feite één van de lastigst waar te nemen planeten. Maar eens in de pakweg twee jaar komt hij in oppositie en dus dicht bij de aarde. Daarbij komt nog dat de ene oppositie de andere niet is. Bij sommige gelegenheden staat hij hoog aan de hemel, maar relatief ver weg en met 13 à 14 boogseconden piepklein in de telescoop. Komt hij dichterbij, dan meestal ook heel zuidelijk, dus laag boven de horizon en nauwelijks zinvol waar te nemen door de bibberige seeing. Dit jaar is echter een zeldzame uitzondering: Mars gaat in het grensgebied Vissen/Ram op meer dan 44° hoogte door het zuiden, terwijl hij toch een respectabele grootte bereikt van bijna 23 boogseconden. We zullen 20 jaar moeten wachten alvorens zich weer zo’n buitenkans voordoet.

We hadden het geluk dat de seeing ook nog eens goed was. Mars toonde zich bovendien van zijn beste kant met onder meer Sinus Meridiani en Syrtis Major naar ons toegekeerd. Het was een mooie gelegenheid om Pauls gloednieuwe 2e-hands Intes Mak 180/1800 aan de tand te voelen. Marten had zijn oude vertrouwde Celestron C8 bij zich en de auteur bediende zich van zijn Takahashi Mewlon 210. Voor Mars zijn opwachting maakte waren in het voorprogramma laag in het zuiden de jonge maan en de planeten Jupiter en Saturnus present, dus ruimschoots gelegenheid de optiek warm te laten draaien.

Een handvol andere telescoopbezitters had deze unieke gelegenheid ook benut om ter plaatse zich aan de Rode Planeet te vergapen, zodat het nog zo gezellig werd als het coronareglement het maar toeliet.

(Alle foto’s auteur)