Tag: HATT

Daar waar het riviertje de Ruhr zich door de noordelijke uitlopers van het Bergische Land slingert, ligt het oeroude stadje Hattingen. Niemand zou er ooit van gehoord hebben als hier niet jaarlijks de HATT werd gehouden – de Hattinger Astronomische Tausch- und Trödelmarkt. De Redlightgroup was erbij, met vier man sterk.

Als de eerste herfststormen de laatste blaadjes van de bomen rukken en klamme mistflarden ons het zicht op het zwerk ontnemen is het tijd voor … winterslaap? Welnee: Hattingen! Want ooit komen er – mag ik hopen – betere tijden en dan kun je maar beter je spullen op orde hebben.

(foto’s Paul Colenbrander)

De HATT vindt jaarlijks plaats even buiten het genoemde stadje in een grondig gerestaureerde fabriekshal. In tegenstelling tot de grote ATT in Essen die steeds commerciëler wordt, is “Hattingen” trouw gebleven aan zijn wortels. Hier zie je vele amateurs en volkssterrenwachten die hier hun gebruikte apparatuur en instrumentarium aanbieden, van kreupele fotocameralenzen en oude tijdschriftjaargangen tot mega-bino’s en H-alfa joekels. Uiteraard ontbraken Berlebach met z’n statieven en Meteoriten-König niet.

Vanzelfsprekend loopt zo’n bezoek uit op de verzuchting dat de spullen die je zoekt geheel ontbreken en datgene wat je niet zoekt in overvloed aanwezig is. Maar dat mocht de pret niet drukken. Daarbij gold deze verzuchting niet voor de kantine, waar wij ons gulzig stortten op de Brötchen mit Frikadellen bzw. Frankfurter.

Zodoende kon de groep zich na een gezellig en geslaagd dagje uit, met goedgevulde maag en dito knip, zich weer gut gelaunt naar onze eigen Heimat begeven.

HATTINGEN (Van onze buitenland-correspondent) – Met vier man sterk was de Red Light Group volgens aloud gebruik aanwezig op de HATT, ofwel de Astronomische Gebraucht und Neuwarenmarkt in Hattingen aan de Ruhr. Leuke spullen, prima lunch, maar veel  astronieuws viel er niet te melden.

 

(Foto’s: © Paul C. en auteur)

Als de herfst op zijn laatste benen loopt, de zwartepietenheibel de kop opsteekt en een kille motregen miezert uit een laaghangend loodgrijs wolkendek, is het weer Hattingen-tijd. Deze beurs wordt tegenwoordig gehouden in een imposante hal in de Heinrichshütte, een complex van 20e-eeuws industrieel erfgoed.

Altijd weer leuk, zo’n kleine beurs waar onze Oosterburen het patent op hebben. Juist omdat ook hier alles in het teken stond van Black Friday was het voor de gast met de kleine beurs oppassen geblazen. Geheel volgens de Black-Fridaytraditie gold bij de meeste aanbieders een verhoogde adviesprijs in plaats van een verlaagde Messepreis, waardoor de naïeve koper die een voordeeltje dacht te hebben, eigenlijk gewoon de P.C. Hoofdprijs heeft neergeteld. Ze moeten iets doen om hun astrokraam te slijten…

Vroeger brandden ons de euro’s nog wel eens in de zakken op zo’n beurs en was het watertanden bij alle nieuwe telescopen en accessoires en schnäppchen. Dan keerden we nog wel eens platzak en rijk beladen met aankopen huiswaarts. Zo niet vandaag. Onze voorzitter, die tegenwoordig vooral de kas van de plaatselijke autodealers spekt, viel het op dat de innovatie op de Astronomische markt de laatste tijd wat achterblijft. Schnäppchenjäger kwamen daarom het best tot hun recht bij het buffet, waar Kaffee und Kuchen en Brötchen mit Frikadellen voor zeer schappelijke prijzen van eigenaar verwisselden.

Rond het middaguur vertrokken we met volle maag en dito beurs weer huiswaarts, zonder noemenswaardige aankopen maar met goede voornemens betreffende Papenslag en de aanstormende komeet Wirtanen.

Als makkers staken, wilden razen en de maan door de bomen schijnt, steekt bij ons amateurastronomen het jaarlijkse Hattingen-instinct de kop op.  Want het was weer zover: Zaterdag 26 november 2011 werd in Hattingen aan de Ruhr de 16. HATT- ‘Ausstellung für Amateurastronomen, astronomischer Gebraucht- und Neuwarenmarkt’ gehouden.

De RLG was weer eens present op volle sterkte. Paul I, Paul II, Marten en ondergetekende reisden met de nieuwe citroen van eerstgenoemde via Koffie-Gerrit te Hengelo, terwijl Marcel vanuit het Pajottenland op eigen kracht ter beurze bij ons aansloot.

De HATT is veel kleiner dan de grote broer ATT in Essen, maar er waren toch nog een kleine dertig deelnemers, waaronder Lunt telescopes, Vixen Europe GmbH, Markus’ APM Telescopes, Astrogarten, Spheretec, Berlebach Stativtechnik, Astromann met z’n zuilen, House of Optics Germany en niet te vergeten de Meteoriten-König uit Hattingen. Und O.S.D.V. Göttker&Pietsch aus Kamen? Die kamen ja überhaupt nicht…

De HATT aan de Realschule Grünstraße mag dan een kleine beurs zijn, enkel voor de kleine beurs was hij zeker niet bedoeld! Er lagen onder meer 10 cm Lunt H-α telescopen duur te wezen. Dezelfde neringdoende bood een peperdure Coronado SolarMax 60 H-α filterset aan compleet met verroest blockingfilter. Er stonden ook Astromann-statieven voor een rug of zo. Gelukkig was er ook aan de minder kapitaalkrachtige astronoom gedacht, al was het alleen maar vanwege het preiswerte Brötchen mit Frikadelle und schwarzer Kaffee uit de beurskeuken.

Uiteindelijk gingen we tegen tweeën beladen met hetzij grote, hetzij kleine, hetzij zeer tevreden met helemaal geen aankopen terug naar het land van Antje, alwaar een beleefdheidsbezoekje aan de laatste rustplaats van Ome Gerrit niet werd vergeten.

Uw participerende verslaggever

Zaterdag 27 november j.l. werd voor de 15e maal de Hattinger Astronomische Tausch und Trödelmarkt gehouden. Een micro-beurs, waar toch enkele serieuze commerciële aanbieders acte de présence geven, de importeur van Synta in Duitsland, Berlebach, Götker und Pietsch (OSDV), Spheretec, Dieter Martini, niet te vergeten onze eigen Lucas Mesu en nog enkele van welke me de naam even niet te binnen wil schieten en o ja, de Astrokram zu kleinen Preisen und Kleinkram zu astronomischen Preisen, met zijn hoogblonde uitbater die nooit over het hoofd te zien is, en ja, de bejaarde die al vele jaren probeert een 2^e hands Celestron GPS-module voor bijna de nieuwprijs te slijten. Een doorzettertje: zo maken ze ze niet meer!

Kijk hier voor de foto-reportage.

Omdat we met de smalst mogelijke RLG –bezetting naar de buren zouden afreizen, hadden Paul en ik afgezien van het ceremoniële bakkie pleur vóór vertrek, bij ome Gerrit zaliger in Hengelo.
Niet geheel volgens afspraak draaide ik klokke negen het Hengelo’se woonerf op waar Paul Colenbrander domicilie houdt. De nacht daarvoor had ik badend in het zweet de slaap niet kunnen vatten; een buikgriepvirus moet me te pakken gekregen hebben en bijna  een ontspannen dagje Duitsland tot een onaangename, ongemakkelijke plicht gedegradeerd. Maar een geluk: als ik niks deed kon ik nog alles. Met Paul ge-smst: beetje later vertrekken, geen bezwaar. Zo sukkelde ik een half uur te laat de snelweg op en arriveerde op het voornoemde tijdstip ter plaatse. Paul wilde wel rijden en kwam dat nu even extra goed uit!
Ik wilde me even gaan melden, maar wat bleek? De Focus was al warmgedraaid, warme koffie en proviand aan boord. Instappen en rijden, nog nooit zo snel vertrokken!
Niet gehinderd door weer of verkeer arriveerden we om half elf in Hattingen en Paul’s routeplanner leidde ons door het stadje tot op de stoep van de Gesamtschule of een dergelijk Institut zur Erziehung deutscher Mädel und Buben. Parkeerplaats: dezelfde als voorheen, zó vertrouwd.

Paul had voor deze dag nog wel enkele wensen, zelf was ik van plan lekker rond te kijken en me te laten verrassen. Nou, lekker….
Bij de entree, na betaling van een schamele vier euro en na ontvangst van je discostempel trof je al meteen de gratis juli-afleveringen van Sterne & Weltraum, altijd leuk, veur niks! Paul neusde daar nog wat rond om te zien of er meer afleveringen, ook van het blad Inter-Stellarum, te koop waren. Veel keus was daar niet meer. En zo slenterden we langs het standje van de  Hattinger astronomievrienden, voor koopjesjagers niet zo boeiend, maar tóch. Aan de overkant in een hoek het restauratiegebeuren; koffie, limonade en ter plekke handbelegde broodjes. Jammer dat ik persoonlijk niet wat meer waardering kon opbrengen voor deze geste! Hoe anders is dat wel eens geweest.

Ter linkerzijde een rij kramen met koopjes; een bonte uitstalling: oculairen, zenithprisma’s, verloopringen, kleine telescopen, zwaluwstaarten, foto-objectieven collimatielasertjes en meer, nieuw en tweedehands, teveel om te onthouden. Aan de overkant in deze ruimte, de hal van de school, de firma Berlebach met een keur aan statieven, de Giro-mount van Rolf Klemme, schroefjes, adapters waterpasjes etc.etc., mooi, degelijk en pijnlijk netjes.
En in de hoek, naast Berlebach, een beetje buiten het gewoel, de bekende tegenwichtloze Go To- montering van onze landgenoot Lucas Mesu. Het bijzondere apparaat draaide geruisloos  een ingeprogrammeerd rondje heen en weer, hoog en laag. Daar liepen we Harrie Rutten tegen het lijf en wat we al verwachtten, hij kwam echt en alleen voor de gezelligheid.  Het liep geen storm bij Mesu, maar we vingen nog wel op dat met enige regelmaat kopers zich melden. Het gaat hier niet om massaproducten, maar precisiemechanieken die één voor één met de hand gebouwd worden.

In de aangrenzende zaal met toneel, zonder twijfel stomme getuige van talloze bonte avonden, prijs- en diploma-uitreikingen en ander puberleed, lag het zwaartepunt van de beurs.
Meteen na de klapdeur, Astro-Optik van Dieter Martini, met mooie lichthouten Dobsonconstructies en toebehoren voor de zelfbouw. Eigenbouw hoeft niet goedkoop te zijn, wel fraai. De daaropvolgende nering behoorde aan de ons zo bekende Firma Spheretec uit Hückelhoven, met aluminium koffers in allerlei soorten en maten en ook bekend van het Concenter collimatie oculair. Hier had mijn metgezel Paul een speciale missie: een koffer, identiek aan een eerder aangeschaft model, om nog meer van zijn uitgebreide onderdelen- en oculairenverzameling in onder te brengen. Betalen, straks meenemen.   Al slenterend , ook langs de koopjes aan de overkant van het gangpad, soms rijp, soms groen, soms hoogbejaard, kwamen we aan de Synta-stand, waar de aandacht werd getrokken door twee  C11 buizen, gewoon op tafel gelegd. Hoewel C11? Nee, er staat nota bene Synta op! Op het vangspiegelhuis als van ouds Celestron 11. Tijden veranderen…
Paul’s aandacht werd getrokken door een uitstalling wide-field oculairen, verleidelijk gunstig geprijsd.Volgens de importeur die belangstellenden zelf te woord staat, absolute kwaliteit. Het enige verschil is dat er geen Tele-Vue op staat. Ze zagen er goed uit en een langbrandpuntig exemplaar verdween in Pauls draagtas. Blijkt het niets, het risico is betrekkelijk klein..
Op dat moment begon mijn ingewand op te spelen en het bloed dat daar nu onmisbaar was verliet vliegensvlug het hoofd; een zeker onvast gevoel nam bezit van Uw reporter en deze haastte zich naar het zitje bij de koffie en de broodjes. Erg veel inspiratie putte ik daar niet uit, maar ik kon zitten! Nadat  Paul mij even gezelschap had gehouden, en het ergste leed geleden was, vervolgden we onze speurtocht.
In de hoek de vertrouwde handel in meteorieten, keurig met afkomst en valdatum. Voor een leek heel moeilijk op waarde en betrouwbaarheid te schatten. Pieter zou wellicht hier en daar een kritische kanttekening kunnen plaatsen bij sommige beweringen van de middenstander. Voor ons dermate vluchtige materie dat we ons niet geroepen voelden ons in deze handel te storten.
Verderop een grote uitstalling belegen en minder belegen boeken en nog wat klein grut zoals lampjes, gevolgd door een stand van welke ik de firmanaam vergeten ben en waar veel refractors stonden, maar speciaal een dikke 15 cm. Apo triplet in Kohlefaser tubus erg de aandacht stond te trekken op een overigens onderbemeten monterinkje van Meade. Het prijskaartje was wijselijk vergeten.

Zo scharrelden we langs particulieren met de wereld aan ongeregeld spul en belandden we bij OSDV van de heren Göttker und Pietsch. Serieuze handel en voor Paul nogmaals een aanleiding de portemonnee te trekken en een Telradvoetje en cheshire-oculair in lange uitvoering met kruisdraad aan te schaffen. Deze laatste zou in combinatie met de laser, wel eens de collimatie van zijn dikke GSO-dobson kunnen vereenvoudigen cq. perfectioneren.
Na nog een laatste blik geworpen te hebben op het Buntes Durcheinander dat de zaal vulde, kwamen we tot de slotsom dat we het eigenlijk wel gezien hadden.

Een afsluitend kopje straffe koffie bleef er waarempel in en op tijd aanvaardden we de terugreis. In Hengelo teruggekeerd, hebben we bij Paul en Mariët onder het genot van echte koffie de dag geëvalueerd. Geen schokkende nieuwe ervaringen, maar wel een gezellige dag en daarom alleen al zeer de moeite waard. Daarom ging het toch!

Volgend jaar gewoon weer.