PAPENSLAG (van onze verslaggever) – Voor het eerst sinds de wereldwijde uitbraak van Corona Borealis konden de RLG-leden op 20 mei eindelijk weer eens bijeenkomen voor een waarneemactie. Geen dag te vroeg, want planeet Venus stond op het punt afscheid te nemen van de avondhemel. De kosmos wacht op niemand!
Het terrein hier op Papenslag is bijna 100 hectare groot, dus 1½ lichtjaar afstand houden is hier geen probleem. Zodoende waren al voor zonsondergang 4 van de 5 RLG-ers aanwezig. Alleen Marcel kon er vanwege een grensgeschil met onze zuiderburen helaas niet bij zijn.
(foto’s © Paul K. en de verslaggever)
Behalve Paul (2x), Marten en Pieter waren er een 12 duims Orion Optics dobsonian, een Celestron C8 op een Takahashi EM200, een Vixen 20×80 bino op statief, een Canon EOS 6D met 50mm objectief op een SkyWalker Star Adventurer Pro en een 21 cm Takahashi Mewlon op een Zeiss Ib montering.
Venus vertoonde in de telescopen een ragfijne sikkel van bijna 60” groot. Het project “Venus Onthuld”, d.i. de pogingen om door de Mewlon met een speciaal IR-filter dwars door het Venerische wolkendek heen te kijken, werd helaas een fiasco. Het donkere deel van de planeet bleef – zelfs door een Schott RG1000nm filter – in totale duisternis gehuld. Zo gaat dat vaak bij doorkijkbrillen: er wordt veel beloofd, maar in de praktijk is er niets te zien.
De astronomische duisternis liet lang op zich wachten, dus er was ruimschoots tijd voor een bescheiden koffietafel met breed assortiment koeken. Zo tegen middernacht werd het dan toch een beetje donker en konden we aan de bak. De diverse instrumenten boden een fraaie blik op de attracties van de late lentesterrenhemel, waaronder epsilon2 Lyræ, M57, M13 en M51.
Tegen enen was het tijd om het inmiddels zwaar bedauwde instrumentarium weer in de auto’s te laden alvorens ons tussen de witte wieven door huiswaarts te begeven.