Een lang gekoesterde wens van mij is een reis naar La Palma. 29 november was het zo ver.
Lastminute vlucht, huisje en auto geboekt en met een beetje geluk de komeet van de eeuw als bonus.
Helaas ging ISON op ISOFF en is geheel verdampt achter de zon.
Door het gebrek van Internet ter plaatse wist ik dat pas een paar dagen later, geen ramp want het idee was dat de komeet pas rond 5 december hoog genoeg zou staan.
Geen bonus, wel een prachtige sterrenhemel. Vrij zicht op het westen over de oceaan en aarde donker. De 2e avond was het eerste moment dat ik een kans kreeg om iets van de sterrenhemel te zien door een gat in de bewolking.
Wow dit beloofde nog wat als het helemaal helder zou zijn… Voordat ik wou gaan slapen nog even snel buiten kijken… het was helemaal open getrokken! Even dacht ik dat er toch wolken waren, maar dat was de Melkweg! Wat veel sterren! De bekende sterrenbeelden zijn moeilijk te herkennen door de enorme hoeveelheid extra zichtbare sterren die er tussen staan. Orion staat al hoog en de orion nevel is gemakkelijk met het blote oog te zien. Jupiter doet bijna zeer aan de ogen, de plejaden in de stier en in het westen is de zwaan bezig richting oceaan te zakken en met het blote oog is gemakkelijk de structuur van de Melkweg te zien.
Met de meegebrachte verrekijker en spottingscope naar wat bekende objecten gekeken, maar helaas na een tijdje kwamen er nieuwe wolken over de vulkaan binnen rollen, zodat het weer was afgelopen. Even later regende het zelfs, en kwam er een einde aan de eerste kennismaking met de sterrenhemel van La Palma.
Op maandag en dinsdag heb ik de camera op de geleende vixen polarie van Pieter opgebouwd, maar kon ik geen foto’s maken doordat er steeds bewolking kwam overdrijven. De vooruitzichten voor de woensdag waren perfect, de hele dag zon en ’s nachts helder! De voorspellingen klopten, zodat ik na een lekker dagje luieren in de zon aan het einde van de middag de camera’s al kon opstellen. Ik had er twee meegenomen, een Canon 1000Da met losse voeding, canon 17-40mm L lens op een vixen polarie met Berlebach mini statief. De 2e set was mijn gewone camera, een canon 50D met Canon 10-22mm groothoek lens voor de timelapse opnamen op vast statief. De Canon 1000Da zat met een USB van aan mijn laptop met daarop het programma Backyard EOS. Heerlijk om te gebruiken, eenvoudig scherpstellen en alle opnamen komen direct op de pc. Goede controle van de gemaakte opnamen op het laptopscherm. Hierdoor zag ik na een paar opnamen een wazige plek op de foto’s terwijl er geen wolken over kwamen. Na een blik op de lens was duidelijk waarom, een dauwplekje precies in het midden en.. aan de binnenkant van de lens. Het enige wat ik kon bedenken was dat de lensverwarming te hoog stond. Na een paar minuten was de plek weer weg en kon ik verder gaan met fotograferen.
Terwijl de camera’s hun werk deden, zat ik relaxed te genieten van al het moois wat er te zien was. Met het blote oog zag ik een paar wazige plukjes in het sterrenbeeld Voerman, met de verrekijker er bij blijken dit M36 en M38 te zijn. Mooie open sterrenhopen. Links naast de ster Albireo bekijk ik M27 de halternevel die erg gemakkelijk is te zien. Misschien wel eenvoudiger dan in Nederland met een telescoop. Ook de Orion nevel is prachtig in de verrekijker, erg veel contrast en mooie structuur van de gassen.
Opeens valt het mij op dat ik de vaste camera niet meer hoor, accu leeg? Nee, het blijkt de timer te zijn, deze kan maximaal 99 foto’s maken en stopt dan. Snel een verse accu er in en de timer weer gestart. Onder het genot van een gaasje wijn en een sigaar, bij een temperatuur van 19 graden realiseer ik me dat het niet veel beter gaat worden, de hoeveelheid sterren en deze transparantie zijn niet te vergelijken met de Nederlandse omstandigheden. Een slechte nacht op La Palma is altijd nog beter dan de beste nacht in Nederland.
Overdag is ook veel te zien en te ondernemen op La Palma, en een week is te kort om alles te zien.
Een 2e bezoek aan La Palma staat zeker op mijn verlanglijstje!
Paul Colenbrander
